Als je kind koorts heeft ga je naar de huisarts. Maar hoe bepaalt de huisarts of de situatie ernstig is of niet? En hoe ziet de huisarts snel wat er aan de hand is?
Heeft je kind koorts? De meeste ouders weten dat koorts vaak vanzelf over gaat, maar soms maak je je toch ongerust en wil je graag het advies van de huisarts. Het is dus belangrijk dat een huisarts kan vaststellen wanneer er sprake is van een onschuldige aandoening en wanneer het om een ernstige ziekte gaat.
Ernstig of niet?
Dat is de vraag die elke huisarts zich stelt als ouders zich melden met een koortsig kind. ZonMw financierde onderzoek om te zien of huisartsen terecht doorverwijzen naar een ziekenhuis of adviseren dat een kind thuis kan blijven. En om te zien of er symptomen zijn die een huisarts kunnen helpen om te beoordelen hoe ernstig de situatie is. Het onderzoek werd uitgevoerd door de afdeling Huisartsgeneeskunde van de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Wat gebeurde er?
Ouders met een koortsig kind tussen de 3 maanden en 5 jaar belden naar de huisartsenpost. Als de huisarts op basis van het gesprek een beoordeling nodig achtte, werd de ouders gevraagd om langs te komen. De andere ouders werd geadviseerd om opnieuw contact op te nemen als de situatie zou verslechteren. Binnen 24 uur na het telefoongesprek ging een verpleegkundige bij alle kinderen op bezoek.
Wat deed de huisarts?
De huisarts verwees een aantal kinderen gelijk naar het ziekenhuis. Bij de meeste andere kinderen concludeerde de huisarts dat de koorts niet ernstig was maar werd veroorzaakt door een verkoudheid, buikgriep of oorontsteking. De ouders kregen het advies om goed op te letten en opnieuw te bellen bij alarmsymptomen.
Alarmsymptomen
Bij de kinderen die thuisbleven moesten de ouders letten op sufheid, ontroostbaar huilen, verandering van huidskleur, weinig drinken en snel ademen. Het bleek dat kinderen met een onschuldige aandoening toch vaak alarmsymptomen hadden, vooral ontroostbaar huilen. Bij 3% van de kinderen werd alsnog een ernstige aandoening vastgesteld. Op basis van dit en ander onderzoek is de richtlijn voor huisartsen over koorts bij kinderen aangepast. Zo kunnen we zorgen dat de huisarts een zo goed mogelijke inschatting maakt van de ernst van de ziekte bij kinderen met koorts.